Σωτήριο Έτος 2011

Πλησιάζει το 'σωτήριο έτος' 2011, όπου μεθυσμένοι δίχως κρασί κάπως έτσι θα μιλάμε:
"Αλίμονο, όλα στραβά πάνε! Τίποτε δεν κάνουμε... Παρακμή! Παρακμή! Ποτέ δεν βούλιαξε τόσο βαθιά η χώρα! Η Ελλάδα έγινε πόρνη και πορνείο, ο πρωθυπουργός της Τρόικας κατάντησε κτήνος, ο ίδιος θα ανακηρυχτεί Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δηλαδή του Οργανισμού Ηνωμένων Εβραίων!"
Με αυτές τις ρίμες μου χάρηκε ο λαός και οι άρχοντες: "Ω, πόσο καλά που κάναμε και σου επιτρέψαμε να μιλήσεις!", είπε εν χορώ ο λαός από τα δεξιά όπου στεκόταν। "Πρέπει να αγαπάτε την κρίση σαν μέσο για νέα ανάπτυξη, και τη βραχύχρονη κρίση πιο πολύ από τη μακρόχρονη!", είπαν ως όφειλαν οι άρχοντες στα αριστερά όπου στεκόταν। Ενόσω οι άρχοντες μιλούσαν και φλυαρούσαν με τον λαό για την ευτυχία των ημερών που θα έρθουν, κυριεύτηκα από όχι μικρό πόθο να κοροϊδέψω την επικοινωνία τους: γιατί ήταν φανερό πως αυτοί οι άρχοντες σκάρωναν ρίμες που είναι καλές για ΟΛΑ τα αφτιά। Συγκρατήθηκα όμως। "Καλά!" είπα। "Ξέμαθα εδώ και πολύ καιρό να σκοτίζομαι για τα μεγάλα αφτιά, αλλά ΕΣΕΙΣ γιατί περιμένετε στις αυλές των αρχόντων; Κι όλη η αρετή του λαού που σας έχει απομείνει ονομάζεται σήμερα: Μπορώ να περιμένω..."
Έτσι μίλησα και έφυγα με μια κραυγή απελπισίας βουβή στο σώμα μου..."Καλώς να φύγεις 2011 !" ήταν το πνιχτό κλάμα μου...

Η ΓΕΝΝΑ μου

Χαθήκαμε... Ανάμεσα στο μέτωπο που δεν τα 'κατάφερε' να 'ελευθερώσει' την ΑΤΤΙΚΗ και μετά την 'ΕΛΛΑΔΑ', αλλά και στα 'συρματοπλέγματα' που έπεσαν στην κάτω Καισαριανή, φοβήθηκε το αφτί μου: γιατί η ζωή μου γέμισε φασαρία, αναλύσεις, επικοινωνίες, θεωρίες, αφίσες και κουβάδες κόλλας, έγινε μεμιάς ένα ατέλειωτο πανδαιμόνιο! Όμως η μύτη και το μυαλό μου μύρισε ένα συναρπαστικό άρωμα, μία σουρεαλιστική εικόνα, σαν μια καινούργια γέννα μου।

"Τι μου συμβαίνει; Τι αναζητώ; " αναρωτήθηκε ο εαυτός μου και γλίστρησε μέσα στις σκέψεις, για να μπορέσει να δει την ίδια του την γέννα.Θαύμα των θαυμάτων! Γράφω παντού, μιλώ και βλέπω να γεννιέμαι! Άλλωστε κάθε Νοέμβρη γεννιέμαι ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ...

ΚΑΛΩΣ σας βρήκα!

ΔΥΟ εικόνες και ένα κείμενο

ΠΡΙΝ μας ΕΙΠΕ: “ Μπορούμε να κάνουμε την φτώχεια, παρελθόν.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την απειλή της κλιματικής αλλαγής.

Μπορούμε να εξαλείψουμε τον αναλφαβητισμό, ψηφιακό και συμβατικό.

Μπορούμε να δημιουργήσουμε εργασία με ποιότητα για όλους.

Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις πανδημίες.

Μπορούμε να βρούμε λύσεις για τα τεράστια μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα.”

Μετά μας εξήγησε γιατί “δεν τα κάναμε” όλα τα παραπάνω: “ Θεωρώ ότι με το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης που ζήσαμε τις τελευταίες δεκαετίες δεν ζήσαμε μόνο την ανεξέλεγκτη λειτουργία της ελεύθερης αγοράς, αλλά και κάτι ακόμα χειρότερο।Είχαμε την τεράστια συγκέντρωση πλούτου, αλλά μαζί και την τεράστια συγκέντρωση εξουσίας μιντιακής, πολιτικής, εξοπλιστικής, πολιτιστικής σε χέρια λίγων ”।

Μετά υπόγραψε το ΜΝΗΜΟΝΙΟ, πήγε στη Νέα Υόρκη για ένα road show !

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ

Μπορεί άραγε κανείς να εμπιστευτεί έναν Πρωθυπουργό που γράφει στο Διαδίκτυο τα παρακάτω:
" Η ανθρωπότητα σήμερα, η Ευρώπη σήμερα, εμείς σήμερα, έχουμε θεωρητικά τις δυνατότητες, τα εργαλεία, την τεχνολογία, την γνώση, τον οικονομικό πλούτο, να λύσουμε τα μικρά αλλά και τα μεγάλα προβλήματα της εποχής.

• Μπορούμε να κάνουμε την φτώχεια, παρελθόν.

• Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την απειλή της κλιματικής αλλαγής.

• Μπορούμε να εξαλείψουμε τον αναλφαβητισμό, ψηφιακό και συμβατικό.

• Μπορούμε να δημιουργήσουμε εργασία με ποιότητα για όλους.

• Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις πανδημίες.

• Μπορούμε να βρούμε λύσεις για τα τεράστια μεταναστευτικά και προσφυγικά ρεύματα.”

Μετά μας προτείνει το "μνημόνιο" ως 'απαραίτητη και αναπόφευκτη' πολιτική για την χώρα και την κοινωνία!

Λέω, μπορούμε;

Ταξιδεύουν τον δεκαπεντάγουστο οι λέξεις;

Δεν σταματάνε οι λέξεις τα ταξίδια τους! Οι έννοιες μπορούν: αλλάζουν ηχόχρωμα, ανάστημα, άρθρωση, στόχο, νόημα σε τελευταία ανάλυση! Το πρόσωπο, οι συνθήκες εκφώνησης και σκέψης, η ηχώ των λέξεων μας στον άλλον, τον συνομιλητή μας, εγγυώνται το αέναο της κίνησής τους... Γι' αυτό δεν μπορώ να σωπάσω... Άλλωστε και η 'σιωπή' έχει τη δική της αισθητική. Έτσι δεν είναι;

Για τους περιφρονητές της πολιτικής

"Θέλω να πω δυο λόγια στους περιφρονητές της πολιτικής" άκουσα τη φωνή μου। "Είμαι σκέψη και φωνή", αυτό ακούστηκε από μέσα μου।Και γιατί να μη μιλούμε όπως σκεφτόμαστε; Ένοιωσα να ξέρω την απάντηση και είπα: "είμαι σκέψη πέρα για πέρα, και τίποτε άλλο και η φωνή δεν είναι παρά η πολιτική για κάτι που ανήκει στη σκέψη"।
Η σκέψη είναι λογική ή άλογη νύξη, μια πολλαπλότητα που έχει κάποιο νόημα ή δεν έχει, ένας πόλεμος και μια ειρήνη με τη φωνή, ένα κοπάδι και ένας βοσκός της πολιτικής.
Το μικρό σου λογικό, αδελφέ-σύντροφε-συναγωνιστή μου, το οποίο ονομάζεις "πολιτική", είναι κι αυτό ένα μικρό εργαλείο και παιγνίδι του μεγάλου σου λογικού: της σκέψης! "Εγώ" λες και αναλύεις τα πράγματα του κόσμου μέσα σου και γύρω μας, τόσο περήφανος είσαι για τη λέξη και την πολιτική αυτή...Γιατί το "εγώ" είναι πολιτική! Βαθιά χωμένη στη σκέψη, στο βίωμα, στον πολιτισμό, στο γίγνεσθαι και στο 'αισθάνεσθαι' φοβάμαι...Το μεγαλύτερο, το οποίο δεν θέλεις να πιστέψεις, είναι η σκέψη σου και την μεγάλη πολιτική της: αυτή δεν λέει εγώ, αλλά με νύξεις σημαδεύει τον δρόμο των λέξεων σου।
"Μην τις περιφρονείς τις λέξεις, σκέψεις, τις πολιτικές της άρθρωσης των σκέψεων με λέξεις, διότι οδηγείσαι στο φθόνο, στο βλέμμα της περιφρόνησης του άλλου... Δεν προσφέρεις κανένα γεφύρι προς τους άλλους!"।

Έτσι μίλησε η φωνή και αποσύρθηκε στις σκέψεις της।

ΚΑΛΕΣΜΑ!με πλάγιες ΝΥΞΕΙΣ-ΣΧΟΛΙΑ

Συντρόφισσες/φοι, συναγωνίστριες/ές, φίλες και φίλοι, στα πλαίσια του Διημέρου ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ και ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ στις γειτονιές μας που οργανώνει η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ θα πραγματοποιηθούν και οι παρακάτω δραστηριότητες με στόχο την ανάδειξη εστιών αντίστασης και αλληλεγγύης στις γειτονιές μας απέναντι στη φτώχεια και την απομόνωση που επιχειρούν να μας επιβάλουν στο όνομα της κρίσης που ήδη αρχίσαμε να ζούμε।

• Σάββατο 29/5, στην πλατεία της Καισαριανής & Κυριακή 30/5, στο Σκοπευτήριο Χαριστικό-Ανταλλακτικό Παζάρι: Ρούχα, βιβλία και αντικείμενα στριμωγμένα στο πατάρι μας παίρνουν άλλη αξία, όταν τα ανταλλάσσουμε ή τα χαρίζουμε χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος. Σκοπός; Η αλληλοβοήθεια για την κάλυψη των αναγκών μας, η δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης και συλλογικότητας στη γειτονιά απέναντι στο αδιέξοδο του καταναλωτισμού, στη φτώχεια, την ακρίβεια και την απομόνωση. (Λέμε τώρα...)

• Κυριακή 30/5, στο Σκοπευτήριο 10μμ: Συλλογική κουζίνα από τη Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου. Συμμετέχουμε σε κάτι απλό και καθημερινό που δεν περιορίζεται στους τοίχους του σπιτιού μας. Μαγειρεύουμε φαγητό με το αλάτι της συλλογικότητας και τη γλύκα της συνεύρεσης. Για να είμαστε εμείς αυτοί που θα το φτιάξουν, δίχως να περιμένουμε άλλους να μας το «προσφέρουν». Και το φέρνουμε εκεί έξω, εκεί όπου συναντιόνται οι ανάγκες όλων και η δίψα μας να βρεθούμε, να μιλήσουμε με άλλους σαν κι εμάς. (Για να δούμε...έχουμε την ίδια δίψα όλοι...)
  

Σας καλούμε να συμμετέχετε στη συζήτηση για την πραγματοποίηση των πιο πάνω εγχειρημάτων την ΤΕΤΑΡΤΗ 26/5 στις 8.30μ.μ. στο "τετράγωνο" το Στέκι της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Καισαριανής Ν. Εφέσσου 4. (Το πιο σημαντικό!)

Ίσως ο καθένας μόνος του δεν τα καταφέρνει (άλλωστε σε αυτό στοχεύουν).
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! (Προσοχή....μου θυμίζει ΣΚΑΙ...)

Παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας! (Αν την αντέχουμε...)

Τι είναι η κρίση;

Μια τέτοια συζήτηση για το τι είναι η κρίση, δεν μπορεί παρά να απαιτεί πλήρως αναπτυγμένες και τεκμηριωμένες, απαντήσεις στα ερωτήματα:
1. Τι είδους οικονομική κρίση έχουμε-ζούμε; Είναι κρίση δημόσιου χρέους, είναι κρίση του τραπεζικού συστήματος, είναι κρίση του "ΕΥΡΩ", είναι κρίση "Παραγωγικότητας", "κεφαλαίου", "εργασίας" ή ποιανού στο κάτω-κάτω της γραφής συνδυασμού είναι αυτό το αποτέλεσμα που ζούμε;

2. Ποιους αφορά; Την 'εργασία', το κεφάλαιο, το μοντέλο παραγωγής-ανάπτυξης-επενδύσεων-αποταμιεύσεων, και γενικότερα πώς το υπάρχον πρότυπο ανάπτυξης της Ελλάδας 'αφομείωσε' την κρίση;

3. Πού οδηγεί; 'Λαϊκός φόβος', 'εθνική πτώχευση', 'κοινωνική εξέγερση', κοινωνική στέρηση, μεγαλύτερη κοινωνική ανισότητα, 'αύξηση του πλούτου', 'έξοδο της Ελλάδας από την ζώνη του ΕΥΡΩ', 'μεγαλύτερη λιτότητα', 'ύφεση και μεγαλύτερη κρίση παραγωγικότητας', 'συρρίκνωση του ΑΕΠ'...πώς γενικότερα 'συλλαμβάνει-αντιλαμβάνεται' ο καθένας μας τα αποτελέσματα αυτής της κρίσης;

4. Ποιες λύσεις προτείνονται; Σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει από την πραγματικότητα που ζούμε, αλλά και από όσα γράφονται έχουν προταθεί 4 λύσεις.

4.1. Συνεχή επιβολή λιτότητας στις χώρες της ευρωζώνης που έχουν μεγάλο 'δημόσιο χρέος', μέχρις ότου υπάρξει δημοσιονομική ισορροπία!

4.2. Προσπάθειες αλλαγής της θεσμικής δομής της ευρωζώνης με συντονισμένες ενέργειες των χωρών (PIGS) που έχουν πρόβλημα και γενικότερα μια πολιτική του 'καλού ευρώ' που θα συσπειρώσει τους 'εργαζόμενους'!

4.3. Κήρυξη 'πτώχευσης' και άρνησής μας να 'εξυπηρετήσουμε' τα συσσωρευμένα 'χρέη' της χώρας!

4.4. Τέλος, μια συνδυασμένη πολιτική 'εξόδου από την ευρωζώνη' με 'ριζική αναδιάρθρωση της οικονομίας και της κοινωνίας', όπου με 'εθνικοποίηση τραπεζών' και βασικών τομέων ενέργειας και μεταφορών προσπαθούμε να επιβάλλουμε την 'παύση πληρωμών' στους δανειστές μας και παράλληλα την απομάκρυνση της χώρας από το υπάρχον πρότυπο ανάπτυξης που στηρίχτηκε στην κατανάλωση με αυξανόμενα χρέη για τα νοικοκυριά.

Είναι κατανοητό ότι καθεμιά από τις προτεινόμενες λύσεις εμπεριέχει τις αντίστοιχες απαντήσεις στα 1-3 ερωτήματα। Επίσης, αν οποιοσδήποτε προσπαθήσει να διατυπώσει μια κάποια άλλη λύση, αναγκαστικά θα πρέπει να δώσει τις αντίστοιχες απαντήσεις στα ερωτήματα από το 1 ως το 3.

Η δική μου απάντηση είναι:इसे;इव पोय ;एइस्ते अपेल्पिस्म;एनोई...इसे;इव ;अनेर्गोई कई फ्त्वक्सो;इ...मह फोब;असते थन अपेल्पिस;इया सव। अनाज्ह्त;हस्ते टन ;अल्लों क;ओसमो! ή αλλιώς:

Να ενωθούν οι 'απελπισμένοι' της χώρας και της φαντασίας!

Η κραυγή της απελπισίας

Μέρα και αυτή μου έλαχε να δω τον 'μάντη' στο Σύνταγμα με την πραγματική του στολή. Κόσμος μαζεμένος, ταραχή, φωνές, γαβγίσματα, ένστολοι ζητιάνοι και μάγοι της επικοινωνίας. Τέλος πάντων, όλοι οι χαρακτήρες του Νίτσε στο Σύνταγμα να διαπιστώνουν τη δυστυχία, το αδιέξοδο, αλλά και μια θέληση φθοράς , εξέγερσης, καταστροφής να πλανάται στον αέρα.
Καθώς λοιπόν καθόμουν εκεί στην γωνία, με το μυαλό μου να ζωγραφίζει σκιές, συλλογιζόμενος, αληθινά!- όχι τον εαυτό μου ούτε τις σκιές του αύριο- ξαφνικά φοβήθηκα και ξαφνιάστηκα γιατί είδα πλάι στη σκιά μου μια άλλη σκιά. Και όπως κοίταξα γρήγορα γύρω μου, στο πλάι μου στέκονταν ο μάντης, ο ίδιος εκείνος που μήνες τώρα κήρυττε τη μεγάλη κούραση του "όλα είναι ίδια, τίποτα δεν αξίζει τον κόπο, ο κόσμος δεν έχει νόημα, η γνώση πνίγει" στα μαγαζιά των μάγων. Το πρόσωπό του όμως είχε στο μεταξύ αλλάξει και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να σας το δείξω...

Τρόμαξα, η καρδιά μου τρόμαξε πάλι: τόσες πολλές κακές αναγγελίες και μαύρες προφητείες ζωγραφίζονταν πάνω σ' εκείνο το πρόσωπο.
Ευτυχώς βρέθηκαν δύο καλοί άνθρωποι και τον πήραν μακρυά μου και έτσι δεν αντάλλαξα κουβέντα μαζί του.
Δεν την πιστεύεις την ανάρτηση; Κουνάς το κεφάλι; Πάει καλά! Εμπρός! Να μια φωτογραφία.

Μη γελάς, σε βλέπω...

ΚΥΡΙΟΙ ΧΑΒΑΛΕ(ΔΕΣ)

Το έκανε το θαύμα του ο Σπύρος. Στην Η/Δ: http://spirospv.blogspot.com/2010/02/blog-post_22.html θα πρέπει να 'διαβάσετε' και 'δείτε' τους "κυρίους ΧΑΒΑΛΕ(ΔΕΣ)".

Όμως η νύξη είναι: Γιατί και πώς άραγε ένας διανοούμενος 'γνωρίζει' και 'βλέπει' πώς συμπεριφέρεται ο εκδότης του σε έναν εργαζόμενο του; Ζητά και το 'βλέμμα' του ο εκδότης από τον συγγραφέα εκτός από τις λέξεις του;

Φυσικά υπάρχει και η ανακοίνωση από τον ΣΥΛΛΟΓΟ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ - ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ, την οποία αναδημοσιεύω...

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΑΓΡΑ» ΚΑΙ Ο κ. ΠΕΤΣΟΠΟΥΛΟΣ ΒΡΗΚΑΝ «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥΣ» ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ.

ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥΣ;

Σαράντα διανοούμενοι (συγγραφείς των εκδόσεων ΑΓΡΑ) ένιωσαν την ανάγκη να παρέμβουν στη μάχη που δίνει ο Σύλλογος για την επαναπρόσληψη του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη τασσόμενοι στο πλευρό του εργοδότη.

- «Αισθανόμαστε την ανάγκη να προβούμε σε δημόσια δήλωση για να προστατέψουμε τις εκδόσεις Άγρα από τη συκοφάντηση και το διασυρμό», μας λένε.

Ο αγώνας για την επαναπρόσληψη ενός συναδέλφου είναι συκοφάντηση και διασυρμός; ρωτάμε εμείς. Φαίνεται πως είναι πολύ δύσκολο για μερικούς να εκτιμήσουν τον αγώνα των ανθρώπων, όταν δεν τους χωρίζουν από αυτόν χιλιάδες χρόνια ή χιλιάδες χιλιόμετρα.

- «Το νόμιμο ή μη της απόλυσης θα το κρίνουν τα δικαστήρια», λένε.

Θα περιμέναμε οι άνθρωποι των γραμμάτων να μην είναι απλώς με το νόμιμο αλλά και με το δίκαιο και με το ηθικό. Ή αυτά ταυτίζονται γι΄ αυτούς; Τα δικαστήρια είναι λοιπόν αυτά που, σύμφωνα με τους «προοδευτικούς» μας συγγραφείς, κρίνουν το δίκαιο και το άδικο;

Ίσως αυτά στη δύσκολη εποχή που περνάμε είναι ψιλά γράμματα («δεν είναι καιρός για Αντιγόνες και για αμφισβήτηση του Νόμου και του Βασιλιά, μόνο Ισμήνες χωράνε στην εποχή μας»), τότε τους ρωτάμε, πόσο νόμιμη μπορεί να είναι μια απόλυση τρεις μέρες μετά την Επιθεώρηση Εργασίας με την αιτιολογία της «αντισυμβατικής συμπεριφοράς» του εργαζόμενου;

- Δηλώνουν πως «γνωρίζουμε τη σπουδαία συμμετοχή των εκδόσεων Άγρα στα γράμματα». Γνωρίζουμε αρκετούς εκδοτικούς οίκους και αρκετούς συγγραφείς που έχουν συμβολή στα γράμματα. Και αυτό τι σημαίνει; Όποιος βγάζει ποιοτικά βιβλία είναι υπεράνω των εργατικών δικαιωμάτων ή είναι υπεράνω υποψίας ότι τα παραβιάζει;

Μέσα στους εκδοτικούς οίκους δεν υπάρχει μόνο ο εργοδότης. Υπάρχουν και αυτοί που κουβαλάνε, αυτοί που μεταφέρουν, αυτοί που δειγματίζουν, αυτοί που…, δηλαδή υπάρχουν και οι εργαζόμενοι. Έχουν και αυτοί λοιπόν συμβολή στα γράμματα.

- Δηλώνουν πως γνωρίζουν «τις εργασιακές συνθήκες απόλυτου σεβασμού του προσώπου των εργαζομένων και των εργασιακών και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους».

Αποτελεί σεβασμό στο πρόσωπο του εργαζόμενου η απόλυσή του, όταν αυτός διεκδίκησε τα δικαιώματά του. Είναι σεβασμός, η παρελκυστική πολιτική του εργοδότη και η… «ειλικρινή» δήλωσή του στους υπόλοιπους εργαζόμενους, που απαιτούν την επαναπρόσληψη του συναδέλφου, πως δήθεν σκέφτονταν το ζήτημα, ενώ την ίδια στιγμή ζητά αναβολές από τις συναντήσεις σε Υπουργείο και Επιθεώρηση Εργασίας, αρνείται να μιλήσει με το σωματείο και μαζεύει υπογραφές στήριξης από διανοούμενους.

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΗΣΑΝ ΚΑΙ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΠΛΕΥΡΑ

Απευθύνονται στην κοινωνία και λένε πως οι δικές μας εργασιακές συνθήκες είναι καλές και πως τα εργατικά δικαιώματα γίνονται σεβαστά. Αυτοί «εκτίθενται» για τον όμορφο αγώνα της στήριξης του κ. Πετσόπουλου και των εκδόσεών του. ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ: Εμείς οι εργαζόμενοι τι θα κάνουμε; Θα αφήσουμε αυτούς να υποκαθιστούν τη φωνή μας, να προβάλλουν τις ανάγκες μας, να κρίνουν το δίκαιο ή το άδικο των αγώνων μας; Ή θα υψώσουμε τη δική μας φωνή, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον, δείχνοντας στέρεα και αταλάντευτη αλληλεγγύη, δηλώνοντας στην πράξη πως δεν θα ανεχτούμε καμιά παραβίαση των εργατικών μας δικαιωμάτων;

Γιατί όλοι – και τα ηχηρά ονόματα των διανοούμενων που θέλησαν σε αυτή την κρίσιμη περίοδο όπου όλα σαρώνονται από το κεφάλαιο και την εργοδοσία να στηρίξουν έναν εργοδότη που απολύει– πρέπει να μάθουν πως τις συνθήκες εργασίας που βιώνουμε και τις δικές μας οδύσσειες, ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΠΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΕΜΕΙΣ.

Τα «προοδευτικά» ένσημα του παρελθόντος, όση βαρύτητα κι αν έχουν, δεν μπορούν να κρίνουν τους συλλογικούς αγώνες. Όσοι από τον εαυτό τους και από την ως τώρα διαδρομή τους απαίτησαν μόνο να φτάσουν ως τη στήριξη ενός εργοδότη απέναντι σε έναν εργαζόμενο, ας αναλογιστούν οι ίδιοι τις συνέπειες των πράξεών τους. Εμείς το ξέραμε από παλιά, όπλο των εργοδοτών είναι οι απολύσεις και η τρομοκρατία, εσχάτως και οι διανοούμενοι. Τα δικά μας όπλα ήταν και παραμένουν ο αγώνας, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια."

Καλή τύχη, δηλαδή κρατήστε το βλέμμα σας στην κοινωνία!

Μεσημέρι νέας χρονιάς

Στη μοναξιά μεγαλώνει ότι φέρει κανείς μέσα του, αλλά ακόμα προβληματίζομαι: νέα χρονιά ή νέος χρόνος; Πόσα και πόσα πράγματα έχουν αρσενικό και θηλυκό γένος; Κι αληθινά, πόσα και πόσα δεν χάσαμε γιατί τα ονοματίσαμε λάθος; Κάθε λέξη δεν ταιριάζει σε κάθε στόμα. Αυτές είναι τώρα οι ασχολίες μου: Ένα κουίζ για λεπτά και μακρινά πράγματα: "Ταιριάξτε το ΜΜΕ με τη σωστή θέση!" Εκεί, στο www.medie1.opengr.net απολαμβάνω τη μεγάλη αμαρτία να είμαι κακός με το ραδιόφωνο που με βύζαξε, το σινεμά που μ' έπλασε, το βιβλίο που με κομμάτιασε, τη τηλεόραση που με επόπτευσε, τον τύπο που με διάβασε και τη μουσική που με ευλόγησε. Μεσημέρι και σας λέω: Δεν είναι τρέλα το γένος στα πράγματα του κόσμου; Αυτό ήρθε σε μας, δεν πήγαμε εμείς σ' αυτό, Τώρα ακροβατεί κτίζοντας τις νέες πόλεις μας. Σαν αυτόν που χορεύει στο δοκάρι. Καλή του χρονιά, ή Καλός ο νέος χρόνος...