"Θέλω να πω δυο λόγια στους περιφρονητές της πολιτικής" άκουσα τη φωνή μου। "Είμαι σκέψη και φωνή", αυτό ακούστηκε από μέσα μου।Και γιατί να μη μιλούμε όπως σκεφτόμαστε; Ένοιωσα να ξέρω την απάντηση και είπα: "είμαι σκέψη πέρα για πέρα, και τίποτε άλλο και η φωνή δεν είναι παρά η πολιτική για κάτι που ανήκει στη σκέψη"।Η σκέψη είναι λογική ή άλογη νύξη, μια πολλαπλότητα που έχει κάποιο νόημα ή δεν έχει, ένας πόλεμος και μια ειρήνη με τη φωνή, ένα κοπάδι και ένας βοσκός της πολιτικής.
Το μικρό σου λογικό, αδελφέ-σύντροφε-συναγωνιστή μου, το οποίο ονομάζεις "πολιτική", είναι κι αυτό ένα μικρό εργαλείο και παιγνίδι του μεγάλου σου λογικού: της σκέψης! "Εγώ" λες και αναλύεις τα πράγματα του κόσμου μέσα σου και γύρω μας, τόσο περήφανος είσαι για τη λέξη και την πολιτική αυτή...Γιατί το "εγώ" είναι πολιτική! Βαθιά χωμένη στη σκέψη, στο βίωμα, στον πολιτισμό, στο γίγνεσθαι και στο 'αισθάνεσθαι' φοβάμαι...Το μεγαλύτερο, το οποίο δεν θέλεις να πιστέψεις, είναι η σκέψη σου και την μεγάλη πολιτική της: αυτή δεν λέει εγώ, αλλά με νύξεις σημαδεύει τον δρόμο των λέξεων σου।
"Μην τις περιφρονείς τις λέξεις, σκέψεις, τις πολιτικές της άρθρωσης των σκέψεων με λέξεις, διότι οδηγείσαι στο φθόνο, στο βλέμμα της περιφρόνησης του άλλου... Δεν προσφέρεις κανένα γεφύρι προς τους άλλους!"।
Έτσι μίλησε η φωνή και αποσύρθηκε στις σκέψεις της।
