Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Ένα βιβλίο για όλους και για κανέναν

Και πάλι πέρασαν μέρες πάνω από την ψυχή μου, αλλά και τι μ' αυτό δεν το πρόσεξα. Το ηλεκτρονικό μου όμως βιβλίο έμεινε άγραφο. "Τι σημασία έχει η γραφή..." απάντησε η φωνή μου, "σε ένα βιβλίο για όλους και για κανέναν;".
Έτσι μου μίλησε ο διάβολος που έχω μέσα μου, αλλά δεν ξέρω πώς: άκουσα τους ήχους του πληκτρολογίου μου σαν έβλεπα στην οθόνη του υπολογιστή μου την ομιλούσα γραφή να προφέρει: "και ο θεός έχει την κόλασή του: είναι η γραφή των ανθρώπων".


ΝΥΞΕΙΣ, Νέα απόπειρα, "Για τους συμπονετικούς μαθητές μου": http://www.medie1.opengr.net/

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Ο χαιρετισμός

Μέρα που είναι, ύστερα από πολλές μάταιες αναζητήσεις στο διαδίκτυο και γυροβολιές προς αναζήτηση εργασίας, επέστρεψα στη σπηλιά μου: τις νύξεις. Βρισκόμουν σχεδόν στο στόμιο της έμπνευσης να γράψω για το διάλογο του "τι είναι διαδίκτυο", όχι πάνω από δύο δευτερόλεπτα εγρήγορσης, όταν συνέβη εκείνο που περίμενα λιγότερο από καθετί: ξανάκουσα τη μεγάλη κραυγή της απελπισίας.
Αυτή τη φορά ερχόταν μέσα από το ιστολόγιο μου το ίδιο. Μια μακρόσυρτη, πολύμορφη, μοναδική κραυγή, που διέκρινα καθαρά ότι την αποτελούσαν πολλές φωνές μαζί: αν την άκουγε κανείς από μακριά, ηχούσε στα αφτιά του σαν να έβγαινε από ένα μόνο στόμα: "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία"!
Χαιρέτισα έναν-έναν όλους τους φιλοξενούμενους στη σπηλιά μου, τον 'πολύξερο' Ανδρουλάκη, τη 'θορυβώδη' Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς - Αντάρτικη Ομάδα Τερροριστών, το ματωμένο κρανίο της Κανελοπούλου, τις 'απολογίες' της Κούνεβα και όσους 'πλησιάζουν' τον θάνατο, άφησα ξαφνικά στη μέση τους υπόλοιπους χαιρετισμούς γιατί με κυρίεψε η επιθυμία μου, έκλεισα τα μάτια και στόμα μπροστά στη κίνηση της καρδιάς μου, να ακούσω τις πολλές φωνές του ενός στόματος: Χαιρετισμός
http://www.youtube.com/watch?v=Il70RAsZgSY

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

ΕΠΙΣΤΗΜΗ είναι..

Δεν άκουσα το τραγούδι τους και σαν ευσυνείδητος του πνεύματος άρπαξα τη γραφή από τα χέρια τους και φώναξα:
"Μάθημα 1: Από τον ΛΟΓΟ στη ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΑ, αφήστε να μπει 'καθαρός λόγος' δω μέσα στο διαδίκτυο! Ας μιλήσει για την διαδρομή "Από τον 'λόγο' στη "γλώσσα".
Ας σκεφτούμε πάνω στις 3 αυτές φράσεις, από το βιβλίο του συγγραφέα Γιώργου Χειμωνά, "Έξι μαθήματα για τον Λόγο" ( Εκδόσεις "ύψιλον", 1984).

* Η ιστορία του ανθρώπου είναι η ιστορία του λόγου του...

*...το πεδίο της συνείδησης εμφανίζεται σαν ένα πεδίο του λόγου, πλαίσιο όλων των επικοινωνιών που ενώνουν το υποκείμενο με τους άλλους και με τον εαυτό του και πλαίσιο της σαρκικής παρουσίας του εαυτού μας μέσα στην ομιλία....

* Ο λόγος είναι μία εσωτερική εκφραστική λειτουργία, μορφοποιός των συνειδησιακών στιγμών, συγκροτεί σύστημα αμφίδρομης αναφοράς μεταξύ μιας δομής (σημαινόμενο) και μιας μορφής (σημαίνον)..."

Μιλήσαμε και σκεφτήκαμε αρκετά μαζί με την επιστήμη, έμαθα ότι δεν ήξερα: "Ο λόγος δεν λέγεται, ο λόγος λέγει" , διότι κανείς ορισμός του δεν είναι νοητός, καμιά προσέγγισή του εκ των έξω...
"Επομένως", κραύγασα: " Εμείς οφείλουμε να είμαστε διαφορετικοί!". Και ανέβασα έναν πίνακα...το σχέδιο του εγκεφάλου μου, τις εκφραστικές, διακεκομμένες γραμμές του λόγου μου, της γραφής, της ανάγνωσης, της αφασίας του προφορικού λόγου... Αν Επιστήμη είναι ο πανάρχαιος φόβος, τότε το διαδίκτυο τι είναι;

Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2009

"Ανάμεσα στις θυγατέρες της ερήμου"

Ανάμεσα στις θυγατέρες της ερήμου, στον καθαρό ανατολίτικο αέρα βρισκόμουν, αλλά κουβάλαγα μαζί μου την υγρή, μελαγχολική, γέρικη Ευρώπη, καθώς το φίδι που αντιπροσωπεύει τον εμπειρισμό μίλησε, ή μάλλον γέννησε τον παρακάτω λόγο: "…οι μέθοδοι και οι οργανισμοί που αξιοποιούνται από ειδικές κοινωνικές ομάδες για να μεταδώσουν μηνύματα σε μεγάλο, κοινωνικά ανάμεικτο και πλατιά διασκορπισμένο κοινό."
Ως μέσα μαζικής επικοινωνίας μπορούν να οριστούν οι μέθοδοι και οι οργανισμοί που αξιοποιούνται από ειδικές κοινωνικές ομάδες για να μεταδώσουν μηνύματα σε μεγάλο, κοινωνικά ανάμεικτο και πλατιά διασκορπισμένο κοινό...ήταν το σύρσιμο του φιδιού στη γη.
Οι θυγατέρες της ερήμου χόρευαν δίπλα μου δίχως σκέψεις, μικρά μυστικά δεμένα με κορδέλες αινίγματα, σαν γαϊτανάκι των οσφρήσεων να τραγουδούν:
"Η έρημος μεγαλώνει: αλίμονο σ' εκείνον που κρύβει ερήμους!"
Δεν άκουσα το τραγούδι τους...