Σωτήριο Έτος 2011

Πλησιάζει το 'σωτήριο έτος' 2011, όπου μεθυσμένοι δίχως κρασί κάπως έτσι θα μιλάμε:
"Αλίμονο, όλα στραβά πάνε! Τίποτε δεν κάνουμε... Παρακμή! Παρακμή! Ποτέ δεν βούλιαξε τόσο βαθιά η χώρα! Η Ελλάδα έγινε πόρνη και πορνείο, ο πρωθυπουργός της Τρόικας κατάντησε κτήνος, ο ίδιος θα ανακηρυχτεί Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δηλαδή του Οργανισμού Ηνωμένων Εβραίων!"
Με αυτές τις ρίμες μου χάρηκε ο λαός και οι άρχοντες: "Ω, πόσο καλά που κάναμε και σου επιτρέψαμε να μιλήσεις!", είπε εν χορώ ο λαός από τα δεξιά όπου στεκόταν। "Πρέπει να αγαπάτε την κρίση σαν μέσο για νέα ανάπτυξη, και τη βραχύχρονη κρίση πιο πολύ από τη μακρόχρονη!", είπαν ως όφειλαν οι άρχοντες στα αριστερά όπου στεκόταν। Ενόσω οι άρχοντες μιλούσαν και φλυαρούσαν με τον λαό για την ευτυχία των ημερών που θα έρθουν, κυριεύτηκα από όχι μικρό πόθο να κοροϊδέψω την επικοινωνία τους: γιατί ήταν φανερό πως αυτοί οι άρχοντες σκάρωναν ρίμες που είναι καλές για ΟΛΑ τα αφτιά। Συγκρατήθηκα όμως। "Καλά!" είπα। "Ξέμαθα εδώ και πολύ καιρό να σκοτίζομαι για τα μεγάλα αφτιά, αλλά ΕΣΕΙΣ γιατί περιμένετε στις αυλές των αρχόντων; Κι όλη η αρετή του λαού που σας έχει απομείνει ονομάζεται σήμερα: Μπορώ να περιμένω..."
Έτσι μίλησα και έφυγα με μια κραυγή απελπισίας βουβή στο σώμα μου..."Καλώς να φύγεις 2011 !" ήταν το πνιχτό κλάμα μου...